Pierwszowojenne dzieło Petera Jacksona - moja ocena

Moi Drodzy.

Tematyka Wielkiej Wojny w kinie należy do rzadkości i tym samym po każdym filmie który do niej nawiązuje są duże oczekiwania. Ostatnio w kinach pojawił się film w reżyserii Petera Jacksona "I młodzi pozostaną" ("They Shall Not Grow Old") z gatunku produkcji dokumentalnych. Zarówno zwiastun, jak i dorobek reżysera (m.in. "Władcy Pierścieni") niewątpliwie kreują ten film jako przysłowiowy "must have". Nie zastanawiając się zbyt długo, razem z serdecznym przyjacielem udaliśmy się wczoraj do kina, a dzisiaj pozwolę sobie na kilka słów refleksji.
Zanim jednak przystąpiłem do pisania recenzji kolega z "GHR Łódź 1914" nieco mnie uprzedził, lecz widzę że nasze odczucia są z goła odmienne (zapraszam na stronę GRH Łódź 1914).
Na pewno, każdy kto utożsamia się z Wielką Wojną powinien tą produkcję zobaczyć. Jednym z głównych źródeł informacji jest bardzo bogata treść archiwalnych nagrań weteranów (strony brytyjskiej), którzy totalnie obnażają frontową rzeczywistość. Dobitnie zostało zobrazowane jak propagandowa wizja i tzw. regulaminy mijają się z tym jak wyglądało życie w okopach oraz hekatomba tego konfliktu. Na tą sferę, szczególnie polecam zwrócić uwagę odtwórcom historycznym, którzy często patrzą przez pryzmat regulaminów. Drugim źródłem informacji są archiwalne kroniki filmowe, z których większość podkolorowano i wykadrowano. Ten element filmu, dodatkowo wzbogacono o szeroką gamę odgłosów i mowy. Jednakże ta technikach nie jest nowością i mieliśmy sposobność spotkać już ją w dokumencie: "Apokalipsa. I wojna światowa".
Jackson stworzył na swój sposób dzieło pacyfistyczne, poprzez wyciągnięcie z czarno-białego oraz niemego filmu, obraz widziany ludzkimi oczami. Nie jest to również dokument jednostronny, ukazujący zasadność i wspaniałość brytyjskiej armii. Ale wyraźnie punktujący jej wady, stosunek do wroga oraz całego konfliktu.
Pominę stronę techniczną, gdyż nie jestem w niej biegły, lecz z mojej perspektywy widza, film po pewnym czasie stał się monotonny. Nieustannie przez 90 minut słuchamy głosów weteranów, co w połączeniu z napisami rozpraszało i męczyło. Nawet dla kogoś, kto biegle zna język angielski, napisy odciągały uwagę od obrazu i oczekiwało się nieco dłuższej przerwy w czytaniu. Będę surowy w ocenie i przyznam że zwiastun wyczerpał efekt "wow". Z drugiej strony rozumiem, zamysł i intencje reżysera, albowiem chciał oddać poprzez to dzieło hołd swojemu pradziadkowi (o czym pisze na końcu filmu).